Öncelikle Veganlığın bir diyet değil, yaşam biçimi olduğunu belirtmek istiyorum. Veganlar hayvanların sadece etinden sütünden değil, deri ve tüylerinden de yararlanmazlar. Bu demek oluyor ki, hayvanların kendi yaşam haklarını savunuyor ve onları kendileri için kullanmayı yanlış buluyorlar.

Peki ya teoride kulağa ve kalbe çok güzel gelen bu yaşam biçimini neden planladığım 5. gün değilde, 3. gün bıraktım. Benim Vegan beslenme isteğimde ne yanlış gitti?

Doğduğumuz andan itibaren, hayvansal ürünlerin içerisinde bulunduğu bir çok gıdayı tüketmeye başlıyoruz. Seneler içerisinde bunu hayvan eti yemek, hayvan testleri üzerinden iş yürüten markaların ürünlerini kullanmak üzere devam ettiriyoruz. İnsanlar olarak hayvanları kendimiz için öldürüp, kullandığımızı düşünmek, vicdanı olan her insan gibi beni de üzdü. Araştırdıkça buna en azından kendi adıma bir dur diyebilecek miyim, görmek istedim.

Ve bir karar verdim. 5 gün boyunca Vegan bir yaşam tarzı benimseyecek, eğer her şey yolunda giderse bunu yaşam biçimim haline getirecektim.

Veganlık günümüzde büyük bir “trend” haline geldiği, insanlar bu yaşam biçimini yeni furya olan sağlıklı beslenmenin en “instagram dostu” hali olarak gördüğü için, Internet milyonlarca tarife ev sahipliği yapıyordu. Araştırdıkça bunu yapabileceğime daha çok inandım ve içimde hayvanları en azından kendimden kurtaracak olduğum için bir gurur vardı.

Olmadı.

Birinci gün, her diyette olduğu gibi güçsüzlük hissiyle geçti. Bunu kaldırabilirdim. Çünkü alışabilirdim. İlk iki gün internette bulduğum vegan yemekleri deneyimleyerek hevesle geçti. Fakat ikinci günün sonunda Vegan olan yemeklerin beni ciddi anlamda tok tutmadığını büyük bir halsizlik hissiyle anladım. Üçüncü günün sabahı bir mide bulantısıyla uyandım, halsiz, sindirim sistemim bozulmuş ve sabrımın son damlasındaydım.

Devam ettiremeyeceksem bile bu 5 günü tamamlamak benim için önemliydi. Üçüncü günümü kendimi yormadan bilgisayar karşısında geçirmeye başladım. Araştırdıkça kullandığım ürünlerin neredeyse hepsinden vazgeçmem gerektiğini fark ediyordum.

Ve dördüncü sabaha yumurta, peynir ikilisiyle başladım. Bitmişti.

Kendimi içerisinde kendim gibi hissetmediğim bir yaşam biçiminde buldum. Yapabilmeyi isterdim. Yapabilenlere çok saygı duyuyorum! Yediğim şeyler beni tatmin etmedi ve senelerdir kullandığım ürünlerden vazgeçmeye yetecek gücü kendimde bulamadım.

Bu yazı asla Veganlığa karşı yazılmış bir yazı olsun istemedim. Benim deneyimim ve sonundaki benim başarısızlığım. Umarım siz başarmışsınızdır! Fakat dikkat; doğru olanı yapmaya çalışırken kendinizi dinlemeyi unutmayın.